Oryginalne weselne "korowaje" wypiekane są z ciast drożdżowego (czyli z mąki, drożdży, jajek, cukru i masła - większość produktów pochodzi z własnego gospodarstwa).  W górnej części  ozdabiane są jak dawniej uplecionym z ciasta warkoczem, nawiązującym do warkocza panny młodej oraz motywami gąsek, kłosów i ptasich gniazd symbolizujących dobrobyt i liczne potomstwo nowej rodziny. Tradycyjny korowaj uroczyście pieczony był przez kobiety zamężne w piecu chlebowym, zaś jego wielkość uzależniona była od zamożności rodziny panny młodej. Korowaj, wyparty przez weselny tort, po latach zapomnienia powrócił na stoły weselne. Oglądać go można także w wielu polskich muzeach.

Wraz z korowajem wypiekane były ptaszki - gąski weselne. W naszym regionie były rozdawane dzieciom w przeddzień wesela.

Symbole elementów ozdobnych

Elementy ozdobne umieszczone na korowaju maiły swoją symbolikę i tak: warkocz, biała wstążka i zielone gałązki to symbole czystości, dziewictwa panny młodej. Kłosy i gąski miały wróżyć bogactwo i powodzenia młodej parze, zaś gniazdko symbolizowało powstanie nowej rodziny. Ze stanu korowaja wróżono przyszłość małżeństwa: np. udany kształtny korowaj  z ozdobami wróżył szczęście i dostatek, a wyjęty z pieca popękany i krzywy - niesnaski i złe pożycie małżeńskie.

Ciekawostki i przesądy

• Wielkość korowaja i liczba rozdanych gąsek dzieciom zależała od zamożności rodziny panny młodej,
• Do wyrobu korowaja dopuszczane były tylko kobiety zamężne, określane mianem korowajnic,
• Jeśli któryś z elementów ozdobnych o znaczeniu symbolicznym się nie uda, oznaczało to złą wróżbę dla młodej pary, związaną ze znaczeniem symbolicznym tego elementu,
• Nie pieczono korowaja na wesele wdowom i wdowcom, gdyż uważano, że wesele z korowajem można mieć tylko raz w życiu,

Gąski zdobiące korowaj musiały być w liczbie parzystej.